Niets zo lekker als de comfortzone. Ook al blijf je stabiel in de comfortzone en kan dat heerlijk zijn, het wil niet zeggen dat je er verder mee komt. Een grote stap buiten je comfortzone is vaak te eng en ongemakkelijk. Kleine stappen buiten de comfortzone zorgen er voor dat je kan groeien. Om je dromen te bereiken moet je vaak buiten je comfortzone. Sterker nog, vaak is je droom een flink eind buiten je comfortzone waardoor je niet aan je droom begint. Om achteraf mogelijk spijt te hebben van je comfortabele comfortzone.
Mijn comfortzone
Regelmatig heb ik het met vrienden over dromen. Over welke dromen we hebben en hoe we die kunnen bereiken. Allemaal heerlijk vanuit de comfortzone. Een van de dingen waar ik veel waarde aan hecht is om bijzondere ervaringen te delen met de mensen die ik lief heb. Maar goed, het er over hebben is 1, het daadwerkelijk doen is iets anders.
Laatst ging ik met mijn vriendin lunchen. Op zich niets bijzonder. Wij gaan wel vaker lunchen of uit eten en kijken bijna dagelijks kookprogramma’s zoals Masterchef. Of we halen bij kleine ondernemers met delicatessen wat bijzondere spullen om een avondje te borrelen waarbij ik extra aandacht besteed aan de opmaak van het bord. Maar dit keer gingen we naar een wat exclusiever restaurant. Een restaurant met (volgens de foto’s) mooie opmaak van borden en ingrediënten uit de regio.
We gingen lunchen in een restaurant wat al langer op mijn lijst stond om een keer te eten. Uiteindelijk wil ik graag nog eens in een sterrenzaak eten, maar dit leek me een goede eerste stap. Een restaurant wat onder andere gebruikt maakt van een eigen moestuin en geen vast menu heeft. Dus we wisten niet wat voor culinaire verrassingen we konden verwachten. Door de coronacrisis heeft dit restaurant besloten om ook een lunch aan te bieden. Enkel op reservering. Tot dit punt, nog steeds in de comfortzone. Want een reservering voor een etentje plaatsen is geen probleem. Dus op een druilerige zondagmiddag stappen wij het restaurant binnen.
Waar zijn de gasten?
Niemand anders dan het personeel in het restaurant aanwezig. We worden door de sommelier welkom geheten en we kunnen kiezen uit twee tafels. Een tafel bij het raam of midden in het restaurant. We kiezen voor een tafel bij het raam terwijl de regen inmiddels met pijpenstelen naar beneden komt. We gaan zitten en krijgen enige uitleg van de sommelier over de visie van het restaurant en het menu. Een eerste gerechtje wordt meteen aan tafel gebracht en we krijgen uitleg over het menu en keuzes die we kunnen maken. We kiezen voor een drie gangen lunch met bijpassend wijnarrangement. Super fijn, want er is een optie voor halve glazen in plaats van hele glazen. We hebben dus geen noodzaak om allebei een fles wijn leeg te drinken.
Nog steeds waren we de enige gasten in het restaurant. Er waren nog twee latere momenten dat een lunch kon worden gestart, dus we hadden hoop dat er nog meer mensen konden komen. We waren de enige gasten bij deze lunch op het moment en dat zou ook zo blijven. Maar wat een ervaring hebben we gehad. Op bezoek in een restaurant waarbij er Masterchef-achtige gerechten (inclusief mooie opmaak) worden geserveerd was niet iets waarvan we vooraf dachten dat we dat op een druilerige zondagmiddag ooit zouden doen. Toch deden we het en wat was het buiten de voor ons bekende comfortzone. Maar wat een ervaring! Elk gerecht was heerlijk in balans en de bijpassende wijnen complementeerden de gerechten. Mijn vriendin en ik waren als enige aanwezig in het restaurant, maar geen enkele keer hadden we het gevoel dat er op ons werd gelet zodat het ongemakkelijk zou zijn. We hebben heerlijk ontspannen bijna twee uur geluncht.
Ontsnap uit de comfortzone
Soms moet je gewoon iets proberen buiten je comfortzone. Vooraf hadden we een dergelijke lunch niet snel gedaan. Laat staan dat we alleen in een restaurant ons ontspannen zouden voelen. Maar we hebben het gedaan en een ervaring gehad die zeer bijzonder was. Het voelde als een soort beloning voor het afgelopen jaar. Dat we, ondanks deze gekke tijden met een pandemie en allerlei restricties, toch nog kunnen genieten van bijzondere ervaringen. En dat we dus eigenlijk weinig nodig hebben om buiten onze comfortzone te zijn.
Voor mijzelf is deze ervaring een bevestiging van groei en weer een droom die is waargemaakt. Je kan prima dingen uitproberen om te kijken of ze bij je passen. Het enige wat je leert is of je probeersel bij je past of niet. Daarmee word je comfortzone groter of scherper. En daarnaast stimuleert het mij om de eigen moestuin nog verder te ontwikkelen. Tot een tuin waarbij we elke dag meer kunnen variëren met producten die we zelf hebben grootgebracht.
