Laat me jullie meenemen naar dinsdagavond, 22 februari 2022 om 21:55 uur. Ik was zoals eigenlijk elke dinsdag op het voetbalveld om te trainen. En het ging heerlijk. Als keeper heb je soms trainingen of wedstrijden dat alles lijkt te lukken. Zo ook deze training. Ik pakte ballen die ik niet altijd pak en zat in een heerlijke flow. Totdat het 21:55 uur werd.
Een lullig balletje kwam precies verkeerd op mijn vinger. Ik voelde dat het mis was en deed mijn handschoen meteen uit. Mijn wijsvinger stond uit de kom en het enige wat ik dacht was: Die vinger moet terug gezet worden. Het kootje na de knokkel stond uit de kom en richting de nagel was al het bloed eigenlijk weg. De rest van de vinger was heel bleek geworden. Dus de tweede handschoen ging ook uit.
Tussendoor hoorde ik teamgenoten om me heen die zeiden dat ze er niet tegen konden en weg liepen. Zelf was ik vooral druk met mijn vinger recht zetten en binnen 15 seconden nadat de vinger uit de kom was zat de vinger weer goed. Ik kon hem wel volledig buigen en strekken en ook al deed het wat pijn, ik was vooral opgelucht dat de vinger weer terug zat.
Nadat ik de vinger nog gekoeld had en ik thuis wat pijnstilling had genomen kon ik de slaap niet vatten. Gedachten gingen non stop door mijn hoofd. Want ook al zat de vinger weer in de kom, ik speelde de film vanaf 21:55 uur regelmatig af. Het was dus niet mijn beste nacht. Een dag later heb ik op advies van een collega therapeut contact opgenomen met de huisarts, waar ik binnen een uur terecht kon. Na wat testjes die moeten uitsluiten of er sprake is van bandletsel, zenuwletsel of een breuk was de conclusie dat er niets kapot was. Wel werd er gezegd dat ik, als het de komende dagen niet lekker voelde, er voor de zekerheid een foto van kon laten maken.
Een dag later (nadat ik nog een nieuwe podcast had opgenomen de dag er voor) liet ik voor de zekerheid toch maar een foto maken. De vinger voelde toch niet helemaal lekker. Nadat ik na het maken van de foto even in de wachtkamer zat kwamen er twee mensen mijn kant op. En toen wist ik het: dit is foute boel. In plaats van gerustgesteld naar huis mocht ik naar de Spoedeisende Hulp toe om de breuk in mijn vinger te laten behandelen. Nu kreeg ik een spalkje om de vinger tot rust te laten komen. Wel gingen mijn gedachten, nadat ik de foto had gezien, meteen verder. Vier tot zes weken kan ik niet keepen, maar wat kan ik wel doen?
Maar wat kan ik dan wel doen?
Uiteraard moet ik wachten op de komende afspraak met de chirurg om de behandelmogelijkheden te bespreken. Maar ik wil wel van waarde blijven in de tussentijd. En ik denk dat ik daarvoor moet kijken naar wat de mogelijkheden zijn. Want die breuk zat er al toen ik een podcast opnam dus ik kan genoeg dingen doen.
Om te overleggen ging ik de donderdag wel naar de training toe. Niet om het veld op te gaan, maar om te overleggen. Tijdens die avond heb ik nog drie teamgenoten kunnen behandelen en de mogelijkheden kunnen bespreken voor de komende tijd. Wat zijn de mogelijkheden om zo snel mogelijk het veld op te gaan en zo veel mogelijk betrokken te kunnen blijven. Want niet alleen wil ik van waarde zijn, het team en de club heeft voor mij persoonlijk ook waarde. De waarde die je ontvangt wordt door mensen vaak vergeten.
Op de wedstrijddag wist ik dat ik in ieder geval de wedstrijd wilde zien. Juist om bezig te blijven en betrokken te blijven in de fase waar we in zitten. Helaas viel een teamgenoot snel uit met een blessure en kon ik deze tijdens de wedstrijd behandelen. Dit om zijn herstel te versnellen zodat de teamgenoot zo snel mogelijk weer aan de slag kan. Dat we vervolgens deze wedstrijd wonnen uit een aanval die we die noodlottige dinsdag (voor mij) trainden is nog mooier. Want de speler die scoorde had ik die dinsdag daarvoor tot drie maal toe in een zelfde situatie van scoren af gehouden.
Wat is dan waarde?
De waarde die je als schakel in een team hebt is misschien wel groter dan je vooraf of in het moment denkt. Voor je dromen is het net zo. Soms zie je niet welke waarde iets of iemand in je droom heeft. Dit wordt pas later duidelijk. Maar ondanks welke tegenslag je ook hebt, je kan altijd van waarde zijn.
De komende periode gebruik ik om voor onder andere de podcast wat waarde toe te voegen door oude opnames in kwaliteit te verbeteren en in beweging te blijven. Want ook al kan je niet meer de dingen doen zoals je gewend bent, je kan altijd dingen doen voor je dromen. En daarom moet je weg naar je droom zo antifragiel mogelijk zijn zodat je altijd door kan blijven gaan.
